Λεξικό Διάσημων Φιλόσοφων

 Λεξικό Διάσημων Φιλοσόφων

 

ΜΕΡΟΣ 1         ΜΕΡΟΣ 2        ΜΕΡΟΣ 3
Αβελάρδος Πέτρος (Abelard):   (1079-1142) Γάλλος σχολαστικός φιλόσοφος και θεολόγος.

Αβενάριος Ριχάρδος (Avenarius):            (1843-96) Γερμανός φιλόσοφος, εισηγητής του εμπειριοκριτικισμού.

Αβερρόης:          (1126-98) Άραβας φιλόσοφος, σημαντικός εκπρόσωπος της φιλοσοφίας του Ισλάμ, σχολιαστής του Αριστοτέλη.

Αβικέννας:         (980-1037) Άραβας γιατρός και φιλόσοφος.

Αγαθαρχίδης:   Κνίδιος ιστορικός, γεωγράφος, γραμματικός και περιπατητικός φιλόσοφος (2ος π.Χ. αι.).

Αέθλιοςs:            Φιλόσοφος και γιατρός του 4ου αι. π.Χ. 3. ιστορικός συγγραφέας από τη Σάμο.

Αιδεσία:              Νεοπλατωνική Αλεξανδρινή φιλόσοφος (5ος μ.Χ. αι.), σύζυγος του φιλοσόφου Ερμεία και μητέρα των φιλοσόφων Αμμωνίου και Ηλιοδώρου.

Αιδέσιος:             Νεοπλατωνικός φιλόσοφος του 4ου αι. μ.Χ. από την Πέργαμο.

Αινησίδημος:     Σκεπτικός φιλόσοφος από την Κνωσσό (1ος αι. π.Χ.), δίδαξε στην Αλεξάνδρεια και θεωρείται ο πρόδρομος του θετικισμού.

Αλαμπέρ, Ζαν Λε Ρον ντ’ (Alembert)      (1717-83) Γάλλος συγγραφέας, μαθηματικός, φυσικός και φιλόσοφος, από τους ιδρυτές της «Εγκυκλοπαίδειας».

Αλβέρτος (Albertus):     (1193-1280) Γερμανός θεολόγος, σχολαστικός φιλόσοφος, επιστήμονας και άγιος της Καθολικής Εκκλησίας.

Αλβίνος:              Πλατωνικός φιλόσοφος (2ος μ.Χ. αι.).

Αλτουσέρ Λουί (Althuser):          (1918-90) Γάλλος φιλόσοφος, ανανεωτής του μαρξισμού.

Αμβρόσιος (Ambrosius):              (334 ή 340-397) θεολόγος και φιλόσοφος, επίσκοπος Μεδιολάνων και άγιος της Καθολικής Εκκλησίας.

Αμμώνιος Σακκάς:           (175-242) Έλληνας φιλόσοφος από την Αλεξάνδρεια, ιδρυτής της νεοπλατωνικής σχολής.

Αναξαγόρας:     (500-428) φιλόσοφος από τις Κλαζομενές, δάσκαλος των Περικλή, Ευριπίδη, Σωκράτη.

Ανάξαρχος:        Σκεπτικός φιλόσοφος απ’ τα Άβδηρα (4ος αι. π.Χ.), συνόδευσε τον Αλέξανδρο στην εκστρατεία του.

Αναξίμανδρος: (610-547) φιλόσοφος από τη Μίλητο, θεωρούσε ως αρχή των όντων το «άπειρον».

Αναξιμένης:       (585-528) φιλόσοφος από τη Μίλητο, θεωρούσε ως αρχή των όντων τον αέρα.

Ανδρόνικος ο Ρόδιος:    Περιπατητικός φιλόσοφος (1ος π.Χ. αι.)

Ανθρακίτης Μεθόδιος: (17ος-18ος αι.) θεολόγος, φιλόσοφος και μαθηματικός, Διδάσκαλος του Γένους.

Αννίκερις -ιος (Αννίκερης):         (330-270) φιλόσοφος της Κυρηναϊκής Σχολής.

Άνσελμος:          (1033-1109) Ιταλός φιλόσοφος, θεολόγος, άγιος, Αρχιεπίσκοπος του Κάντερμπερι, ιδρυτής του σχολαστικισμού.

Αντισθένης:       (455-360) Αθηναίος σοφιστής, ρήτορας, σωκρατικός φιλόσοφος και εμπνευστής των κυνικών.

Αντόρνο Τέοντορ (Adorno):       (1903-69) Γερμανός φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και μουσικολόγος, ο κυριότερος εκπρόσωπος της Σχολής της Φρανκφούρτης.

Αξελός Κώστας:                (1924) Φιλόσοφος και στοχαστής από την Αθήνα, καθηγητής παν/μίου στο Παρίσι.

Απολλώνιος:      Ο Τυανεύς νεοπυθαγόρειος φιλόσοφος του 1ου αι. π.Χ.

Αρήτη:  Φιλόσοφος της Κυρηναϊκής Σχολής του 4ου π.Χ. αι.

Αρίστιππος ο Κυρηναίος:             Φιλόσοφος (435-336).

Αριστόξενος:     Ταραντίνος φιλόσοφος και θεωρητικός της μουσικής (4ος αι. π.Χ.).

Αριστοτέλης:     (384-323) επιφανής φιλόσοφος από τα Στάγιρα της Χαλκιδικής, πολυμερής διάνοια, θεμελιωτής πολλών επιστημών.

Αρκεσίλαος:      (315-241) φιλόσοφος από την Αιολίδα, ιδρυτής της νεότερης Ακαδημίας.

Αρχύτας:             (430-350) πυθαγόρειος φιλόσοφος και μαθηματικός από τον Τάραντα.

Βαρλαάμ ο Καλαβρός:  (13ος-14ος αι.) μοναχός, θεολόγος και φιλόσοφος, αντίπαλος των Ησυχαστών και του Γρηγορίου Παλαμά.

Βενιαμίν ο Λέσβιος:       (1759-1824) Διδάσκαλος του Γένους, μοναχός, μαθηματικός, φιλόσοφος, Φιλικός, με πολυσχιδή αγωνιστική και εκπαιδευτική δράση.

Βίκο, Τζοβάνι Μπατίστα (Vico):                (1668-1744) Ιταλός φιλόσοφος της ιστορίας, πρόδρομος του ιστορικισμού.

Βίτγκενσταϊν Λούντβιχ (Wittgenstein):  (1889- 1951) Αυστριακός φιλόσοφος εβραϊκής καταγωγής, εισηγητής του «λογικού θετικισμού» και της «φιλοσοφίας της κοινής γλώσσας».

Βίων ο Βορυσθενίτης:    Κυνικός φιλόσοφος του 3ου αι. π.Χ.

Βλαστός Γρηγόριος:       (1907-91) φιλόσοφος από την Κων/πολη, καθηγητής του Παν/μίου Πρίνστον, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Βλεμμύδης Νικηφόρος:                (1197-1272) Βυζαντινός θεολόγος και φιλόσοφος από την Έφεσο.

Βοήθιος (Boethius):        (480-524) Ρωμαίος πολιτικός, συγγραφέας, ποιητής και φιλόσοφος.

Βολτέρος, Φρανσουά Μαρί Αρουέ (Voltaire):   (1694-1778) Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, από τους κύριους εκπροσώπους του Διαφωτισμού.

Βορέας Θεόφιλος:          (1873-1954) Φιλόσοφος, ψυχολόγος και θεολόγος από την Αθήνα, καθηγητής παν/μίου και ακαδημαϊκός.

Βουντ Βίλχελμ (Wundt):               (1832-1920) Γερμανός φιλόσοφος και ψυχολόγος, ο ιδρυτής της πειραματικής ψυχολογίας.

Βραΐλας Αρμένης, Πέτρος:          (1812-84) Κερκυραίος φιλόσοφος και πολιτικός.

Βρυέννιος Νικηφόρος:  Βυζαντινός στρατηγός, φιλόσοφος και ιστορικός του 11ου-12ου αι.

Γιακόμπι, Φρίντριχ Χάινριχ (Jacobi):       (1743- 1819) Γερμανός φιλόσοφος.

Γιανναράς Χρήστος:       (1935) Θεολόγος, φιλόσοφος και συγγραφέας από την Αθήνα, καθηγητής παν/μίου.

Γιάσπερς Καρλ (Jaspers):             (1883-1969) Γερμανός φιλόσοφος, από τους κύριους εκπρόσωπους του σύγχρονου υπαρξισμού.

Γκάντι Μαχάτμα:             (1869-1948) Ινδός πολιτικός και φιλόσοφος, θεμελίωσε τη δράση του για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας του στην αρχή της μη βίας.

Γκαροντί Ροζέ (Garaudy):            (1913) Γάλλος φιλόσοφος και πολιτικός.

Γουλιέλμος του Όκαμ (William of Ockham):         Αγγλος σχολαστικός φιλόσοφος και θεολόγος του 14ου αι.

Γρηγοράς Νικηφόρος:   (1295-1360) Βυζαντινός ιστορικός, θεολόγος, μαθηματικός, αστρονόμος και φιλόσοφος.

Δαμάσκιος:        (4ος-5ος αι. μ.Χ.) Νεοπλατωνικός φιλόσοφος από τη Δαμασκό, ο τελευταίος διευθυντής της Ακαδημίας του Πλάτωνα.

Δαμοδός Βικέντιος:        (1700-52) Κεφαλλονίτης φιλόσοφος, πρόδρομος του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.

Δάμων:                Πυθαγόρειος φιλόσοφος του 4ου αι. π.Χ., η μέχρι αυτοθυσίας φιλία του προς το Φιντία έμεινε χαρακτηριστική της πυθαγόρειας φιλίας.

Δαπόντες Καισάριος:    (1713-84) Μοναχός από τη Σκόπελο, ποιητής, ιστορικός, θεολόγος και φιλόσοφος.

Δεσποτόπουλος Κωνσταντίνος:                (Σμύρνη 1913) Φιλόσοφος, καθηγητής παν/μίου και ακαδημαϊκός.

Δημήτριος ο Φαληρεύς:               (περ. 360-περ. 280) Πολιτικός, ρήτορας και περιπατητικός φιλόσοφος.

Δημόκριτος:       (5ος-4ος αι. π.Χ.) Φιλόσοφος από τα Άβδηρα, ο κυριότερος εκπρόσωπος της ατομικής θεωρίας στην αρχαιότητα.

Δικαίαρχος:       Φιλόσοφος και ιστορικός του 4ου αι. π.Χ. από τη Μεσσήνη της Σικελίας.

Διογένης 1:         Ο Απολλωνιάτης, φιλόσοφος του 5ου π.Χ. αι.

Διογένης 2:         Ο Βαβυλώνιος, στωικός φιλόσοφος (2ος π.Χ. αι.)

Διογένης 3:         Ο Σινωπεύς, ο «Κύων» (400-325) ο κυριότερος εκπρόσωπος της κυνικής φιλοσοφίας.

Διογένης 4:         Ο Λαέρτιος λόγιος γνωστός από το έργο του Φιλοσόφων Βίοι (3ος μ.Χ. αι.).

Δίων 1: (409-354) Συρακούσιος πολιτικός και φιλόσοφος, φίλος του Πλάτωνα.

Δίων 2: Ο Χρυσόστομος (1ος-2ος αι. μ.Χ.) ρήτορας και φιλόσοφος, από τους κύριους εκπροσώπους της «δεύτερης σοφιστικής».

Εκαταίος:            Ο Αβδηρίτης, γραμματικός και φιλόσοφος (4ος-3ος π.Χ. αι.)

Ελευθερόπουλος Αβροτέλης:    (Κων/πολη 1869 – Αθήνα 1963) κοινωνιολόγος και φιλόσοφος, καθηγητής των Πανεπιστημίων Ζυρίχης και Θεσσαλονίκης.

Έμερσον Ραλφ (Emerson):          (1803-82) Αμερικανός φιλόσοφος, κύριος εκπρόσωπος του υπερβατισμού στις ΗΠΑ.

Εμπεδοκλής:      (περ. 494-434) φιλόσοφος από τον Ακράγαντα της Σικελίας, ερευνητής των φυσικών φαινομένων.

Εξαρχόπουλος Νικόλαος:            (1873-1960) φιλόσοφος και παιδαγωγός από τη Νάξο, καθηγητής παν/μίου και ακαδημαϊκός.

Επίκουρος:         (341-270) φιλόσοφος από τη Σάμο, ιδρυτής της Σχολής των Επικουρείων.

Επίκτητος:           (περ. 55-135) στωικός φιλόσοφος από τη Φρυγία.

Ερατοσθένης:   (275-195) Αλεξανδρινός μαθηματικός, φιλόσοφος, αστρονόμος, φιλόλογος και ποιητής.

Εριγένης Ιωάννης ο Σκότος (John Scotus Erigena):            Ιρλανδός φιλόσοφος και θεολόγος του 9ου αι., πρόδρομος του σχολαστικισμού.

Ερμόδωρος:       Φιλόσοφος του 5ου π.Χ. αι. από την Έφεσο.

Ευβουλίδης:       Φιλόσοφος της Μεγαρικής Σχολής από τη Μίλητο, δάσκαλος του Δημοσθένη.

Εύδοξος ο Κνίδιος:          Μαθηματικός, αστρονόμος, γεωγράφος, γιατρός, νομοθέτης και φιλόσοφος του 4ου αι. π.Χ.

Ευκλείδης ο Μεγαρεύς:                (περ. 435-369) φιλόσοφος, ιδρυτής της Μεγαρικής Σχολής.

Ζάλευκος:           (7ος π.Χ. αι.) φιλόσοφος και νομοθέτης των Επιζεφύριων Λοκρών της Κάτω Ιταλίας.

Ζήνων 1:              Ο Ελεάτης (περ. 490-415) προσωκρατικός φιλόσοφος από την Ελέα της Κάτω Ιταλίας

Ζήνων 2:              Ο Κιτιεύς (4ος – 3ος αι. π.Χ.) ο θεμελιωτής της στωικής φιλοσοφίας από το Κίτιο της Κύπρου.

Ζούμπος Αναστάσιος:   (1921) φιλόσοφος από τη Σμύρνη, καθηγητής παν/μίου και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Ηγησίας 1:          Φιλόσοφος της Κυρηναϊκής Σχολής (3ος αι. π.Χ.).

Ηγησίας 2:          Σοφιστής από τη Μαγνησία της Μ. Ασίας (3ος αι. π.Χ.).

Ηπίτης Πέτρος: (1795-1861) ιατροφιλόσοφος και Φιλικός από την Πάργα, συνεργάτης του Αλ. Υψηλάντη.

Ηραΐσκος:           Νεοπλατωνικός φιλόσοφος του 5ου μ.Χ. αι.

Ηρακλείδης ο Ποντικός:               (4ος αι. π.Χ.) φιλόσοφος από την Ηράκλεια του Πόντου.

Ηράκλειτος ο Εφέσιος:  (540-480) φιλόσοφος που θεωρεί το πυρ ως αρχή των όντων και ότι η πραγματικότητα βρίσκεται σε συνεχή ροή («πάντα ρει») εξαιτίας της αδιάκοπης πάλης των αντιθέσεων: ζωή-θάνατος, νεότητα-γήρας κτλ.

Θαλής ο Μιλήσιος:         (624-546) επιστήμονας και φιλόσοφος, ένας από τους επτά σοφούς της αρχ. Ελλάδας, ιδρυτής της Ιωνικής Σχολής και της φυσικής φιλοσοφίας.

Θεμίστιος:          (4ος μ.Χ. αι.) φιλόσοφος και ρήτορας από την Παφλαγονία, σχολιαστής του Αριστοτέλη.

Θεοδέκτης:        Φιλόσοφος, ρήτορας και ποιητής του 4ου π.Χ. αι. από τη Φάσηλη της Μ. Ασίας.

Θεοδωρακόπουλος Ιωάννης:     (1900-81) φιλόσοφος από τη Σπάρτη, καθηγητής παν/μίου και ακαδημαϊκός.

Θεόφραστος:    (4ος-3ος αι. π.Χ.) φιλόσοφος από την Ερεσό της Λέσβου, συνεργάτης και διάδοχος του Αριστοτέλη.

Θωμάς Ακινάτης (Tommaso d’Aquino): (1225-74) Ιταλός θεολόγος, φιλόσοφος και άγιος της Καθ. Εκκλησίας.

Ιάμβλιχος:           Νεοπλατωνικός φιλόσοφος από τη Συρία (3ος μ.Χ. αι.).

Ιεροκλής:            Νεοπλατωνικός φιλόσοφος του 5ου αι. μ.Χ. 2.

Ίλιτς Ιβάνh (Illich):           (1926) γιουγκοσλαβικής καταγωγής Αυστριακός παιδαγωγός, φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και θεολόγος.

 

 

Λεξικό Διάσημων Φιλόσοφων