Ελληνική Μυθολογία
Ελληνική Μυθολογία – Σ –
Σάγαρις: 1. γιος του Αίαντα του Λοκρού και ιδρυτής της Σύβαρης στην Κάτω Ιταλία. 2. γιος του Μίδα, επώνυμος του ποταμού Σαγγάριου.
Σαγαρίτις: Μία από τις Αμαδρυάδες νύμφες.
Σαγγάριος: Ποτάμιος θεός, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος.
Σαισάρα: Κόρη του βασιλιά της Ελευσίνας Κελεού.
Σαλαμβώ: Βαβυλωνιακό όνομα της Αφροδίτης (Αστάρτης).
Σαλαμίς: Κόρη του Ασωπού, επώνυμη του ομώνυμου νησιού.
Σάμων: Γιος του Ερμή, επώνυμος της Σαμοθράκης.
Σαρπηδών: Γιος του Δία και της Ευρώπης, βασιλιάς της Λυκίας.
Σάρων: Βασιλιάς της Τροιζήνας που πνίγηκε στον κόλπο που απ’αυτόν ονομάστηκε Σαρωνικός.
Σατούρνος: Ρωμαϊκός θεός ταυτιζόμενος με τον Κρόνο. (Saturnus)
Σάτυρος: Τραγοπόδαρος και κερασφόρος δαίμονας, ακόλουθος του Διονύσου.
Σειρήνες: Δαίμονες του θανάτου με κεφάλι γυναίκας και σώμα πτηνού• ως σχήμα αντονομασίας η γόησσα ή κάθε γοητευτική επίδραση.
Σελήνη: Θεά, αδελφή του Ήλιου και της Ηώς.
Σεμέλη: Κόρη του βασιλιά των Θηβών Κάδμου και της Αρμονίας, μητέρα του Διονύσου από το Δία.
Σέραπις: (ή Σάραπις) Θεός της ελληνιστικής Αιγύπτου.
Σθενέβοια: Σύζυγος του Προίτου, κατηγόρησε τον Βελλεροφόντη ότι προσπάθησε να τη βιάσει, για να τον εκδικηθεί, επειδή απέκρουσε τον έρωτά της.
Σθενέλας: Βασιλιάς του Άργους.
Σθένελος: Όνομα πολλών μυθολογικών ηρώων.
Σίδη: Όνομα πολλών μυθολογικών ηρωίδων.
Σίθων: Βασιλιάς της Θράκης.
Σιληνοί: Δαίμονες, ακόλουθοι του Διονύσου.
Σίνων: Ο κατάσκοπος που άφησαν οι Έλληνες στην Τροία, όταν προσποιήθηκαν πως αποχωρούν, ο οποίος θα τους ειδοποιούσε μόλις οι Τρώες θα έβαζαν το Δούρειο Ίππο στην πόλη τους.
Σίσυφος: Βασιλιάς της Κορίνθου, γιος του Αιόλου, διαβόητος για τις απάτες του, καταδικάστηκε στον Άδη να μεταφέρει αιωνίως βράχο στην κορυφή βουνού που κυλούσε πάλι στην πεδιάδα.
Σκίρωνΐ: Ληστής που τον εξολόθρευσε ο Θησέας, επειδή λήστευε και σκότωνε τους διαβάτες ρίχνοντάς τους σε τόπο απόκρημνο, τις Σκιρωνίδες Πέτρες (σημ. Κακιά Σκάλα της Μεγαρίδας).
Σκύλλα: Θαλάσσιο τέρας της ελληνικής μυθολογίας.
Στάφυλος: Γιος του Διόνυσου και της Αριάδνης, προσωποποίηση του σταφυλιού.
Στυξ: Κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, έδωσε το όνομά της στην ομώνυμη πηγή, το νερό της οποίας σχημάτιζε ένα από τα ποτάμια του Άδη.
Συμπληγάδες πέτρες: Αντιμέτωποι κινητοί βράχοι στο Βόσπορο.
Σύριγξ: Νύμφη της Αρκαδίας που για να ξεφύγει από τον έρωτα του Πάνα μεταμορφώθηκε σε καλαμιά. Ο άνεμος έκανε τις καλαμιές να βουίζουν και έτσι ο Πάνας επινόησε το μουσικό όργανο, το αποτελούμενο από καλάμια διαφορετικού μήκους, που το ονόμασε σύριγγα σε ανάμνηση της νύμφης.
Σφιγξ: Τέρας με σώμα λιονταριού και ανθρώπινη κεφαλή. Η Σφίγγα των Θηβών κατέτρωγε τους διαβάτες που δεν μπορούσαν να λύσουν το αίνιγμά της, όταν το έλυσε ο Οιδίποδας, η Σφίγγα κατακρημνίσθηκε.
Σωσθένης: Πρόσωπο που συνδέεται με την Αργοναυτική Εκστρατεία.
Ελληνική Μυθολογία – Σ –
