Ελληνική Μυθολογία
Ελληνική μυθολογία για μαθητές – Κ
Κάανθος: Γιος του Ωκεανού, σκοτώθηκε από τον Απόλλωνα.
Κάβειροι: Μυστηριακές θεότητες φρυγικής καταγωγής, δαίμονες γονιμότητας και προστάτες της ναυσιπλοΐας, λατρεύονταν στη Σαμοθράκη, Λήμνο, Θάσο κ.α.
Κάδμος: Γιος του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, αδελφός της Ευρώπης, ιδρυτής των Θηβών.
Καινεύς: Αρχικά γυναίκα με το όνομα Καινίς, ερωμένη του Ποσειδώνα που τη μεταμόρφωσε σε άτρωτο άντρα σύμφωνα με την επιθυμία της.
Κάκος: Ληστής, γιος του Ηφαίστου, μισός άνθρωπος και μισός σάτυρος.
Κάλαμος: Γιος του ποτάμιου θεού Μαιάνδρου που ο Δίας τον μεταμόρφωσε σε φυτό.
Καλλιδίκη: Βασίλισσα των Θεσπρωτών, σύζυγος του Οδυσσέα.
Καλλιόπη: Μια από τις εννέα Μούσες, κόρη του Δία και της Μνημοσύνης, μητέρα του Ορφέα και του Λίνου, προστάτιδα των τεχνών, της ποιητικής τέχνης και ιδ. του έπους.
Καλλιρρόη: 1. κόρη του Ωκεανού, μητέρα του Γηρυόνη. 2. κόρη του Αχελώου, σύζυγος του Αλκμέωνα. 3. κόρη του Σκάμανδρου, μητέρα του Γανυμήδη.
Καλλιστώ: Νύμφη της Αρκαδίας, μητέρα του Αρκάδα, την οποία ο Δίας μεταμόρφωσε σε άρκτο (Μεγάλη Άρκτος).
Κάλυδνος: Γιος του Ουρανού, σύμφωνα με μία εκδοχή, ο πρώτος βασιλιάς των Θηβών.
Καλυδώνιος κάπρος: Κάπρος τον οποίο έστειλε η Άρτεμη στην Καλυδώνα και προξενούσε καταστροφές.
Καλυψώ: Νύμφη, κόρη του Άτλαντα και της Πλειόνης, κατοικούσε στο νησί Ωγυγία, όπου κράτησε για δέκα χρόνια τον Οδυσσέα.
Κάλχας: Μάντης των Μυκηνών ή των Μεγάρων, απόγονος του Απόλλωνα.
Κάμα: Ινδική θεότητα του έρωτα.
Κάμβλης: Βασιλιάς της Λυδίας που ήταν τόσο αδηφάγος, ώστε καταβρόχθισε και τη γυναίκα του.
Καμήνες: Θεότητες των Ρωμαίων ταυτιζόμενες με τις εννέα Μούσες.
Κάμπηp: Θηλυκό τέρας που όρισε ο Κρόνος να φρουρεί τους φυλακισμένους Κύκλωπες και Εκατόγχειρες στον Κάτω Κόσμο.
Κάναθος: Πηγή στο Ναύπλιο στην οποία, σύμφωνα με το μύθο, λουζόταν η Ήρα για να ξαναποκτά την παρθενία της.
Κανάκη: Κόρη του Αιόλου και της Εναρέτης, ερωμένη του Ποσειδώνα.
Καπανεύς: Ένας από τους «επτά επί Θήβας».
Κάρανος: Γενάρχης της δυναστιών των Μακεδόνων βασιλέων και ιδρυτής των Αιγών.
Καρκώ: Τέρας με το οποίο φόβιζαν τα παιδιά.
Καρμάνωρ: Γιος του Εύβουλου και της Χρυσόθεμης, φημισμένος ιερέας της Κρήτης.
Κάρνος: Μάντης από την Ακαρνανία.
Κασσάνδρα: Μυθική μάντισσα, κόρη του βασιλιά της Τροίας Πριάμου και της Εκάβης.
Κασσιόπη: Η μητέρα της Ανδρομέδας.
Κασσιφόνη: Η κόρη του Οδυσσέα και της Κίρκης.
Κάστωρ: Ένας από τους Διόσκουρους.
Κατρεύς: Βασιλιάς της Κρήτης, γιος του Μίνωα και της Πασιφάης.
Καύκων: Γιος του βασιλιά της Αρκαδίας Λυκάονα.
Καυλών: Γιος της Αμαζόνας Κλήτης, ιδρυτής της πόλης Καυλωνία στη Ν. Ιταλία.
Κέκροψ: Ο ιδρυτής και πρώτος βασιλιάς των Αθηνών.
Κελαινώ: 1. μία από τις Δαναΐδες 2. μία από τις Πλειάδες 3. μία από τις Άρπυιες.
Κελεός: Βασιλιάς της Ελευσίνας, ο πρώτος ιερέας των Ελευσινίων μυστηρίων.
Κένταυροι: Όντα της ελληνικής μυθολογίας με μορφή ανθρώπου από τη μέση και πάνω και αλόγου από τη μέση και κάτω.
Κέραμος: Γιος του Διόνυσου και της Αριάδνης, προστάτης των αγγειοπλαστών, επώνυμος του προαστίου της Αθήνας Κεραμεικός.
Κέρβερος: Μυθολογικό τέρας, φύλακας της εισόδου του Άδη.
Κέρκαφος: Γιος του Ήλιου και της Ρόδου, πατέρας του Κάμιρου, του Ιαλυσού και του Λίνδου.
Κερκύων: Γιος του Ποσειδώνα, ληστής στην Ελευσίνα που τον σκότωσε ο Θησέας.
Κέρκωπες: Δύο αδελφοί ψεύτες και κλέφτες που αποτέλεσαν θέμα κωμωδιών.
Κερόεσσα: Κόρη του Δία και της Ιώς, γεννήθηκε κοντά στον Κεράτιο Κόλπο, απ΄όπου και το όνομά της, απέκτησε από τον Ποσειδώνα το Βύζαντα, ιδρυτή του Βυζαντίου.
Κέφαλος: Επώνυμος Ήρωας του αττικού δήμου Κεφαλής και της Κεφαλληνίας.
Κηδαλίων: Ο δάσκαλος του Ηφαίστου στην τέχνη της μεταλλουργίας.
Κήρες: Κακοποιά πνεύματα.
Κητώ: Κόρη του Πόντου και της Γαίας, θαλάσσιο τέρας (κήτος).
Κήυξ: Βασιλιάς της Τραχίνας στην Οίτη.
Κηφεύς: 1. βασιλιάς της Τεγέας. 2. πατέρας της Ανδρομέδας.
Κίλιξ: Γιος του Αγήνορα, επώνυμος Ήρωας της Κιλικίας.
Κινύρας: Βασιλιάς της Κύπρου και ο πρώτος ιερέας της Αφροδίτης στο νησί.
Κίρκη: Μάγισσα της ελληνικής μυθολογίας, κόρη του Ήλιου και της Ωκεανίδας Πέρσης• κατοικούσε στο νησί Αιαία και μεταμόρφωσε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε γουρούνια.
Κλεισιθήρα: Κόρη του Ιδομενέα και της Μήδας.
Κλείτωρ: Ήρωας της Αρκαδίας.
Κλειώ: Μια από τις εννέα Μούσες, προστάτιδα της ιστορίας.
Κλεοθήρα: Κόρη του Πανδάρεω και της Αρμοθόης.
Κλεόστρατος: Ήρωας των Θεσπιών.
Κλήτη: Αμαζόνα, τροφός της βασίλισσας των Αμαζόνων Πενθεσίλειας.
Κλυμένηs: Κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, σύζυγος του Ιαπετού και μητέρα του Άτλαντα, του Προμηθέα και του Επιμηθέα.
Κλύμενος: Κρητικός Ήρωας, απόγονος του Ηρακλή και ιδρυτής των Ολυμπιακών Αγώνων.
ΚλυταιμήστραŽ: Κόρη του Τυνδάρεω και της Λήδας, βασίλισσα των Μυκηνών, σύζυγος του Αγαμέμνονα τον οποίο σκότωσε μετά την επιστροφή του από την Τροία.
Κλωθώ: Μια από τις Μοίρες που όριζε τη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων.
Κόδρος: Βασιλιάς των Αθηνών.
Κοίος: Ένας από τους Γίγαντες.
Κοίρανος: Όνομα πολλών μυθικών ηρώων.
Κόλαινος: Απόγονος του Ερμή και, σύμφωνα με μία εκδοχή, ο πρώτος βασιλιάς της Αττικής.
Κολχίς: Περιοχή της Ασίας, αν. του Ευξείνου και νότ. του Καυκάσου όπου κατά τη μυθολογία οι Αργοναύτες πήγαν να πάρουν το χρυσόμαλλο δέρας.
Κομαιθώ: 1. κόρη του βασιλιά των Τηλεβόων Πτερέλαου. 2. ιέρεια της Άρτεμης στην Πάτρα.
Κοπρεύς: Γιος του Πέλοπα και κήρυκας του βασιλιά των Μυκηνών Ευρυσθέα.
Κορύβαντες: Δαίμονες, ιερείς της Κυβέλης, εκτελούσαν οργιαστικούς χορούς με συνοδεία κυμβάλων, αυλών και τυμπάνων.
Κόρυθος: 1. γιος του Δία, βασιλιάς της Τυρρηνίας. 2. βασιλιάς της Τεγέας. 3. γιος του Πάρη και της νύμφης Οινώνης, επειδή δημιούργησε ερωτική σχέση με την Ελένη, ο πατέρας του τον σκότωσε.
Κορωνίς: Μητέρα του Ασκληπιού από τον Απόλλωνα.
Κουρήτες: Δαίμονες, ακόλουθοι της Κυβέλης, στην Κρήτη φύλακες του Δία βρέφους.
Κραναός: Βασιλιάς της Αττικής.
Κράντωρ: Φίλος και ηνίοχος του Πηλέα.
Κρέουσα: Όνομα διαφόρων μυθολογικών προσώπων.
Κρεσφόντης: Ένας από τους Ηρακλείδες.
Κρέων: Βασιλιάς των Θηβών, γιος του Μενοικέα και αδελφός της Ιοκάστης.
Κρηθεύς: Γιος του Αίολου, ιδρυτής της Ιωλκού.
Κρής: Γιος του Δία και μιας από τις Ιδαίες νύμφες, επώνυμος της Κρήτης.
Κρήτη: Μία από τις Εσπερίδες ή κόρη του Δευκαλίωνα ή ενός από τους Κουρήτες, επώνυμη της Κρήτης.
Κριθηίς: Νύμφη της Μ. Ασίας που τη θεωρούσαν μητέρα του Ομήρου.
Κριμισός: Θεός-ποταμός της Σικελίας.
Κρίσαμις: Βασιλιάς της Κω.
Κρόκων: Βασιλιάς της Ελευσίνας.
Κρόνος: Προελληνικός θεός, ο νεότερος από τους Τιτάνες, γιος του Ουρανού και της Γαίας, πατέρας του Δία.
Κρότος: Γιος του Πάνα, επινόησε το χειροκρότημα.
Κρότωπος: Μυθικός βασιλιάς του Άργους.
Κτιμένη: Αδελφή του Οδυσσέα.
Κυανέες: Νησίδες του Εύξεινου Πόντου στην είσοδο του Βοσπόρου που ταυτίζονταν με τις Συμπληγάδες Πέτρες του μύθου.
Κυάνη: Μια νύμφη.
Κυάνιππος: Όνομα διαφόρων μυθικών ηρώων.
Κυβέλη: Φρυγική θεότητα της γονιμότητας, η λατρεία της διαδόθηκε στον ελληνορωμαϊκό κόσμο τον 3ο π.Χ. αιώνα.
Κύδνος: Γιος της Αγχιάλης, επώνυμος ποταμού της Κιλικίας.
Κύδων: Γιος του Ερμή, ιδρυτής της κρητικής πόλης Κυδωνία.
Κυθέρεια: Προσωνυμία της Αφροδίτης, κατά τον Ησίοδο η Αφροδίτη αναδύθηκε από τη θάλασσα των Κυθήρων.
Κύκλωπες: Δύσμορφα όντα της αρχαία ελληνικής μυθολογίας με τεράστια δύναμη και ένα μόνο μάτι στο μέτωπο.
Κύκνος: 1. γιος του Άρη και της Πελοπίας, τον σκότωσε ο Ηρακλής 2. γιος του Ποσειδώνα και της Σκαμανδροδίκης, πατέρας του Τένη, επώνυμου ήρωα της Τενέδου 3. βασιλιάς των Λιγύων, μεταμορφώθηκε από τον Απόλλωνα σε κύκνο.
Κύλλαρος: Ένας από τους Κενταύρους.
Κυμοθόη: Μία από τις Νηρηίδες.
Κυνόρτας: Βασιλιάς της Σπάρτης.
Κυπάρισσος: Ωραιότατος έφηβος, ευνοούμενος του θεού Απόλλωνα, ο οποίος τον μεταμόρφωσε στο γνωστό δέντρο κυπαρίσσι, για να τον λυτρώσει από τη στενοχώρια του, όταν άθελά του σκότωσε το αγαπημένο ελάφι του θεού, από τότε το δέντρο αυτό έγινε σύμβολο της λύπης και γι’αυτό το φυτεύουν στα νεκροταφεία.
Κυτίσσωρος: Γιος του Φρίξου και της κόρης του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη Χαλκιόπης ή Ιοφάσσας.
Κυχρεύς: Ήρωας της Σαλαμίνας, πρώτος της βασιλιάς, άνθρωπος στο επάνω μισό και φίδι στο κάτω.
Κώκαλος: Βασιλιάς της Σικελίας.
Ελληνική μυθολογία για μαθητές – Κ
